فصل دوم:انتخاب دوست و تاثیر هم نشینی

اگر هر کدام از ما فقط در دنیا یک نفر را داشته باشیم که به هنگام دل تنگی وغم.صمیمانه می توانست به او پناه ببرد و درد دل کندوآن یک نفر بدون تعصب به حرف هایش گوش می داد.ناراحتی های روهی و فکری دیگر معنا نداشت.بنابراین نیاز به دوست و یار صمیمی .یکی از نیازهای مهم بشری در تمام دوران زندگی است.آدمی دوست دارد که شخصی موافق .همرنگ و هم دل خود داشته باشدتا برخی از ساعات خود را با او بگذراندو با هم نشینی با او لذت ببرد. انسان و به خصوص جوانان با هر کس که همنشینی و آمیزش داشته باشند از اخلاق و رفتار او تقلید می کنند محال است آدمی با کسانی که در اطرافشان هستند معاشرت داشته و اثرات عمیق آن را تجربه نکرده باشند.زیرا ما بدون این که متوجه شویم تحت نفوذ وتاثیر حرکات و افکار دوستان و مصاحبین واقع می شویمبه همین دلیل دوست خوب به عنوانیک سرمایه تلقی میشود که که نداشتن آن موجب محرومیت و دوست بد مصیبت وبلایی خانمان سوز است. معمولآ در سنین ۱۳-۱۲ سالگی در نوجوانان تمایل بیشتری برای دوست یابی پیدا می شود او به دنبال دوستانی است که با آن ها معاشرت کندو سرگرمی های مشترکی بیابد واحیانآ راز های خود را در میان بگذرانند نوجوانان در رفاقت و دوستی.نخست بسیار گرم و عاطفی و احساساتی بر خورد می کنندساده و بی آلایشند و چون محتاطانه و عاقلانه نمی اندیشند .تعصب زیادی در مورد دوست خویش نشلن داده و ممکن است دچار لغزش شوند. هر چه سن بالاتر می رود دوران پختگی و انس بیشتر و رفاقت های پایدار تر فرا می رسد.این دوستان معمولآ دیر تر همدیگر را فراموش میکنندو سالیان سال کنار هم باقی می مانند.ولی باز هم میل به سازگاری و احساس نزدیکی سبب تاثیر پذیری بیشتر می شوداگر جوانان زمان زندگی خود را عاقلانه به دست گرفته باشند واراده خود را آزادانه به کار ببرندبه طور یقین در پی معاشرت و همنشینی با دوستانی هستند که از خودشان بهتر وفاضلترند و سعی خواهند کرد که از اخلاق و رفتار خوب آن ها تیعیت کنند. چرا که سبب تقویت روحشان می شود.یک ضرب المثل اسپانیولی می گوید:(اگر در میان گرگ ها بروی زوزه کشیدن را از آن ها خواهی آموخت) معاشرت با افراد پست و خود خواه فکر را تاریک و محدود کرده و روح مردانگی و اخلاق عالی را در انسان می کشد .در حالی که از افراد عاقل تر و با تجربه تر از خودمان راه و رسم زندگی را آموخته و عقاید و نظریات ما اصلاح شده و شریک عقل و دانش آن ها می شود. گاه دختران جوان به دوستان خود علاقه های مفرطی پیدا می کنند و وابستگی بینشان بسیار شدید می شود و ممکن است تنها چند هفته دوام یابد.این نوع دوستی ها ابلهانه است در حالی که دوستی در میان پسرها بیشتر عاقلانه و کمتر هیجانی و احساساتیاست.آن ها به هم اعتماد داشتهو آزادانه با هم صحبت می کنند و به هنگام دیدار یکدیگر دچار احساسات فراوان نخواهند شد. ومی دانند دو نفر از لحاظ روحی به یکدیگر علاقه مند و نزدیکند همین که به یاد هم باشند کافی است پس تنها فرصت های مناسب اضافی وقت خود را به دیدار هم اختصاص می دهند و آگاهند از این که توقعات کم و اعتماد متقابل دوستی را ارزش مند می سازد. گاه درست ترین و راست ترین راه ایثار نفس و از خود گذشتگی این است که خواسته کسی را که برایش خوب و پسندیده نیست رد کنیم. پس علاقه و به فرزانگی را دوست بدارید و به فرزانگی از خود گذشته و ایثار کنید.و بدانید که غم آور ترین ارتباط ها و دوستی ها زمانی است که انسان همه هستی خود را در آن سرمایه گذاری کند